بررسی رابطه خوش بینی و اهمال کاری در دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه‌های علوم پزشکی شمال غرب ایران-1397

مقدمه: اهمال­کاری در دانشجویان پرستاری می­تواند، اثرات جبران­ناپذیری برجای بگذارد، عوامل بسیار زیادی بر اهمال کاری موثر هستند که خوش­بینی یکی از عواملی است که اثرات آن بر فرد اهمال کار نامشخص می­باشد؛ از این­رو مطالعه حاضر   با هدف تعیین رابطه بین خوش­بینی با اهمال­کاری را در دانشحویان پرستاری انجام شده است. روش کار : در این مطالعه توصیفی همبستگی که در طی سال 1397 در شمال غرب کشور انجام شد، 315 دانشجوی پرستاری با روش نمونه­ گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و ارتباط خوشبینی و اهمال کاری به کمک پرسشنامه­های اهمال کاری تاکمن و خوشبینی شییر و کارو با استفاده از آمار استنباطی همبستگی پیرسون و نسخه 19 نرم آفزار آماری SPSS سنجیده شد. میزان p کمتر از 5 صدم معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین  و انحراف معیار اهمال کاری در دانشجویان(50/03± 47/25) مطالعه حاضر در سطح بالایی قرار داشت حال آنکه میانگین و انحراف معیار خوشبینی(01/04± 69/32 ) آنان در سطح متوسطی بود و دارای ارتباط آماری معنی داری بود (001/0P=). همچنین میانگین اهمال کاری و خوشبینی با افزایش ترم، افزایش نشان داد. کمترین نمره اهمال کاری و خوشبینی در دانشجویان ترم یک و بیشترین آن در ترم آخر مشاهده شد . نتیجه گیری: خوشبینی و اهمال کاری در دانشجویان شرکت کننده در مطالعه حاضر به ترتیب در سطوح بالا و متوسط بودند که با یکدیگر ارتباط معنی داری داشتند، از طرفی دیگر مشاهده شد که افزایش خوشبینی موجب اهمال کارتر شدن دانشجویان مورد مطالعه شد. محققین انجام مطالعات بنیادی و همچون عوامل موثر بر  خوشبینی و اهمال کاری را پیشنهاد می کنند.